BMI, czyli Body Mass Index, to indeks masy ciała, który prawie 200 lat temu został opracowany przez belgijskiego statystyka Adolfa Queteleta. Pozwala ocenić, czy waga danej osoby utrzymuje się w normie, czy może jest za niska albo za wysoka. Do obliczenia BMI wystarczy znać masę ciała w kilogramach oraz wzrost w metrach.
Zastosowanie BMI
Wskaźnik BMI pozwala ocenić prawidłowość wagi, a także ryzyko zagrożenia otyłością czy chorobami mającymi związek z nadmiernym odkładaniem się tkanki tłuszczowej w organizmie. W przypadku, gdy wskaźnik wynosi poniżej 18,5, można mówić o niedowadze. Waga prawidłowa to ta utrzymująca się między 18,5 a 24,9. Jeśli indeks wynosi od 25 do 29,9 można mówić już o nadwadze, a w przypadku BMI powyżej 30 – o otyłości. Niekiedy wskazuje się jeszcze podział na BMI powyżej 35, czyli otyłość drugiego stopnia oraz powyżej 40 – otyłość olbrzymią związaną z ogromnym zagrożeniem chorobami dotykającymi osoby z nadmierną masą ciała.
BMI wzór
Sposób obliczania BMI jest bardzo prosty. Wystarczy podzielić masę ciała przez wzrost podniesiony do kwadratu. Przykładowo, osoba o wzroście 165 centymetrów i wadze 57 kilogramów swoje BMI policzy ze wzoru 57/(1,65×1,65). Można także skorzystać z kalkulatorów dostępnych w sieci. Wystarczy jedynie wpisać odpowiednie dane i kliknąć „oblicz”. Większość takich kalkulatorów nie tylko wyświetla wynik, ale także od razu informuje, jak go interpretować, dzięki czemu nie trzeba samodzielnie sprawdzać wytycznych w tabelce. Taki kalkulator znaleźć można na stronie: https://www.bmi-kalkulator.pl
BMI a wiek
W pierwotnej formie BMI stosowany mógł być tylko w stosunku do dorosłych kobiet i mężczyzn, gdyż okazywał się niewspółmierny przy obliczaniu z jego pomocą indeksu dla dzieci. Obecnie jednak wzór jest odpowiednio modyfikowany w taki sposób, by znalazł zastosowanie dla osób w każdym wieku.
Co warto wiedzieć o BMI?
BMI nie powinien być jedynym wyznacznikiem prawidłowej masy ciała. Przede wszystkim należy pamiętać, że wzór ten został stworzony przez statystyka, a nie lekarza. Co więcej, miał on służyć do oceny populacji, nie indywidualnych osób, co podkreślał sam twórca indeksu. Jest to wzór fizjologicznie niewłaściwy, gdyż nie uwzględnia masy mięśni i kości, które mają duży wpływ na masę ciała. Często osoby z dużą masą mięśniową będą mieć więc wyższe BMI niż ludzie z kilkoma nadprogramowymi kilogramami.